- Wow... Ta wataha ma wspaniałą historię... - powiedziałam, rozglądając się - szkoda, że moich braci tu nie ma...
- Masz braci? - spytała zaciekawiona.
- Miałam - mruknęłam smutna.
- Au...
- Przez pożar... - opuściłam głowę, a po chwili ją pomachałam i uśmiechnęłam ze szklistymi oczami - idziemy dalej?
- Mam dość na dzisiaj.
- Spoko! Zabiorę cię do domu - złapałam ją i wzleciałyśmy w niebo, a gdy wylądowałam przed jej jaskinią, pożegnałam się i ruszyłam do siebie. Zakryłam się skrzydłami, zaczynając płakać...
<Rara?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz